Amazing months!

Molweni lieve allemaal,

Het is alweer een ontzettend lange tijd geleden dat ik een blog heb geschreven, het spijt me hiervoor, maar de tijd gaat hier ook zó ontzettend snel! Het is ongelooflijk dat we hier alweer bijna vijf maanden zitten en nog maar 11 dagen hebben te gaan. Het besef komt nu dan ook dat de tijd begint te dringen en we proberen nog zoveel mogelijk alle dingen te doen die we willen doen. Allereerst wil ik jullie allemaal nog een gelukkig, gezond, geweldig, amazing ,liefdevol en fántastisch 2015 toe wensen! Ook wil ik jullie weer ontzettend bedanken voor alle leuke en lieve reacties op mijn vorige blogs, ik vind het super leuk om te lezen! In december, januari, februari en maart is er veel gebeurt, daarom probeer ik jullie nu van de meest belangrijke dingen op de hoogte te stellen. Alvast excuses voor de waarschijnlijk enorm lange blog.

Allereerst kwam op 12 december Marja aan in Zuid-Afrika, wat was dit bijzonder! Het was ongelooflijk en zó speciaal dat ze hier helemaal naar toe is gegaan om mij te komen bezoeken, wauw ik ben er nog steeds sprakeloos van! Zoals jullie misschien wel hebben gelezen, was van 12 tot 15 december ook het zomerkamp. In mijn vorige blog heb ik dit uitgebreid beschreven. Ik kijk het filmpje vaak terug met alle lieve kinderen, crew en volunteers. Nogmaals ontzettend bedankt voor alle sponsoren, jullie zijn geweldig!

Op 16 december heb ik Marja wat van Port Alfred laten zien en zijn we naar het strand gegaan. Inmiddels waren we nog maar met 8 studenten op de campus en stroomden de toeristen Port Alfred binnen, die we dan ook volop op het strand zagen. Op 17 december was de dag aangebroken dat ik mijn 21ste verjaardag alweer mocht vieren! En WAUW, wat was het een fántastische dag! Om 00.00 heb ik de dag ingeluid met Marja en overdag zijn we met Ukhanyiso de hele dag naar het strand geweest. De kinderen hebben prachtig voor me gezongen en hebben heerlijk gesmuld van hun taartje! Toen ik thuis kwam stonden er grote surprises voor me klaar! Eerst heb ik ontzettend fántastische cadeautjes gekregen van mijn lieve Nederlandse en Duitse Afrikaantjes en daarna ben ik helemaal verrast met het A M A Z I N G filmpje van de liefste vrienden: http://vimeo.com/114672711 wat medemogelijk gemaakt is door Amarins, WAUW echt zo fantastisch, speciaal en waardevol Amarins! Nogmaals ontzettend bedankt! Ik ben gezegend met vrienden zoals jullie.

Daarna kwam al snel de vakantie. Van 19 december tot 10 januari hebben we de Garden route gereisd. Op de eerste dag zijn Marja, Anna-Lena en ik naar Addo Elephant park geweest en gingen Manon, Marrit, Laura, Romana en Jelle naar Port Elizabeth om te winkelen. In het park lopen ongeveer 500 olifanten rond, buffels, leeuwen, neushoorns, impala’s, kudu’s, ontelbaar veel everzwijnen en nog veel meer dieren. Helaas hebben we de leeuwen en neushoorns niet gespot, maar de olifanten en buffels maakten de meeste indruk. Wauw, wat een prachtige dieren zijn dat! De volgende dagen gingen we naar Stormsriver en Tsitsikamma waar we gingen kajakken en BUNGJEEJUMPEN! Ik vond het ontzettend spannend, maar wat een adrenaline kick gaf het en wat was het gaaf om te doen! Na Stormsriver en Tsitsikamma gingen we naar Knysna, waar we een sunset cruise hadden gedaan en naar Plettenbergbay, waar we met zeehonden hebben gezwommen. Dit was ook een bijzonder moment. We gingen met een boot naar een eiland waar wel 5.000 of meer zeehonden waren en we gingen er gewoon tussen zwemmen. De zeehonden waren erg speels, dus zwommen boven, onder, voor en naast ons en gingen zelfs achter onze flippers aan. Het is echt bijzonder om er zomaar tussen te zwemmen, omdat het in hun natuurlijke omgeving is en niet toeristisch opgesteld is. Daarna vervolgde onze reis zich naar Oudsthoorn. Tijdens de rit erheen veranderde het landschap ineenkeer van groen gras, naar een droog binnenlands klimaat. Deze buurt staat bekend om zijn struisvogels, en hier gingen we dan ook een struisvogel farm bezoeken. Ook gingen we naar de Cango caves, oude grotten en naar de Cango wildlife ranch waar we Cheeta’s hebben geaaid. Op eerste kerstdag werd ik wakker met 36 graden en had ik het besef niet dat het 25 december was. We hadden besloten om een lekker kerstmaal te maken en hadden een vier gangen maaltijd genuttigd, wat heerlijk was. Daarna gingen we naar Mosselbay, waar verder voor ons idee niet veel te beleven was en vervolgde de tocht zich naar Stellenbosch. Hier hebben we wijnproeverijen bezocht in een prachtige omgeving wat voor mijn gevoel bijna nep leek, zo mooi was het. Toen gingen we naar Kaapstad. De eerste dag haalden we de vriend van Romana, Lennart, op die haar drie weken kwam bezoeken. In Kaapstad zijn we naar de green market square geweest, een plein met ontzettend veel kraampjes waar ze souvenirs verkopen. De volgende dag zijn we naar Gansbaai gereden en hebben we shark cage diving gedaan. Hierbij zitten we in een kooi en konden we haaien kijken, maar helaas was het bij ons niet mooi weer en kwam de haai op het laatst, toen wij alweer uit de kooi waren ;). Oud & Nieuw hebben we bij het V&A Waterfront gevierd en zijn daarna wezen stappen in Longstreet. We hebben Simonstown, Cape Point en Cape of Good Hope bezocht en hebben de Tafelberg beklommen! Dit was mijn allereerste ervaring met berg beklimmen en wat een práchtig uitzicht hadden we! Op 3 januari ging Marja mij sufles geven en dit was moeilijker dan ik dacht. Ik heb precies nul keer op mijn plank gestaan haha. Die middag moesten we helaas naar het vliegveld om Marja daar uit te zwaaien. Het waren fántastische weken dat ze hier was en nogmaals ONTZETTEND bedankt, zo speciaal dat ze hier was! De volgende dag gingen we naar het V&A Waterfront toe en naar het Robbeneiland museum. Helaas konden we niet meer naar Robbeneiland toe, omdat dit al een hele tijd van te voren gereserveerd moest worden door het hoogseizoen. Hier baalden we wel van, maar het Robbeneiland museum was ook erg interessant om te zien. Naast alle mooie dingen van Kaapstad, waren er ook minder mooie dingen. Op de weg naar Kaapstad toe bijvoorbeeld zagen we een ontzettend grote Township Kayelitsha. Dit was zo indrukwekkend en ongelooflijk om te zien… Ook werden in toeristenboekjes Bo Kaap, een gedeelte van Kaapstad met gekleurde huisjes die voormalige slavenhuisjes waren, aangeraden om te bezoeken, maar dit bleek niet een veilige buurt te zijn, omdat erachter Townships lagen. De laatste bestemmingen van de vakantie waren Plettenbergbay, waar we gingen SKYDIVEN, wow wat was dát gaaf! Ongelooflijk om de wereld in miniatuur te zien, ik heb er geen woorden voor zo'n bijzondere ervaring! Jeffreysbay, waar we weer gingen surfen, en Port Elizabeth, waar we nog marktjes gingen bezoeken. Het was een fantastische vakantie met veel indrukken, prachtige omgevingen en super activiteiten.

We hadden niet veel tijd om na te genieten van de vakantie, want de deadline voor het onderzoeksvoorstel stond voor de deur waar we druk mee bezig zijn geweest. Op 13 maart hebben we het volledige onderzoek ingeleverd, waar we de afgelopen maanden druk mee bezig zijn geweest.

Na de vakantie begonnen we op stage met gesprekken met de kinderen om profielen te maken. Het is belangrijk om een administratie van de kinderen te hebben en deze was helaas niet aanwezig bij Ukhanyiso. In deze profielen staan bijvoorbeeld of de ouders werk hebben, hoeveel broers en/of zussen het kind heeft, met hoeveel personen het kind thuis woont en wat de kinderen leuk vinden om te doen. Ook hebben we foto’s van de kinderen gemaakt voor op het profiel. De kinderen konden hun ouders scoren met behulp van een cirkel en een pijl. We hadden in de cirkel de nummers 1 tot en met 8 gedaan, waarbij 1 stond voor niet leuk en 8 voor ontzettend leuk. De kinderen konden de pijl draaien op het nummer wat ze aan de ouders gaven. Hierbij kwamen vaak grote verschillen, doordat de vader of moeder ze eten, kleren of geld gaf. Daarnaast hadden we nog 7 verschillende plaatjes met situaties en als ze zichzelf in deze situatie herkenden, konden ze dit aangeven. Tijdens de gesprekken kwamen er soms heftige dingen naar voren waardoor ik weer met beide benen op de grond kwam te staan en realiseerde dat wij het thuis echt heel goed hebben. Wat ik erg bijzonder vond is dat de kinderen heel erg open naar ons toe waren. Na de gesprekken, hebben Marrit, Manon en ik samen met de projectleider en de volunteers de profielen bekeken en hebben we een aantal kinderen uitgekozen, waarvan we zorgwekkende informatie hebben gekregen tijdens de gesprekken. We hebben ons in drie groepen verdeeld, welke bestond uit 1 student, 1 volunteer en de projectleider. Op 25 februari heb ik mijn eerste home visit gedaan. Ik vond het best spannend, want nu gingen we echt op pad om met de ouders van de kinderen te gaan spreken. Het is hier heel normaal om zomaar binnen te komen en een aantal vragen te stellen, terwijl dit in Nederland totaal niet gebruikelijk is. Ook hier was er veel openheid aanwezig. Het was een hele interessante en leerzame ervaring en ik ben ontzettend dankbaar dat we dit hebben mogen doen. Door de gesprekken met de kinderen en met de ouders konden we echt in praktijk brengen wat we op school geleerd hebben qua gesprekstechnieken en ik heb er ontzettend veel van geleerd.

Op maandag en woensdag zijn we bezig met Engelse lessen geven aan de kinderen van grade 1 en grade 2. De methode waar we mee werken heet Word Works. Deze methode heeft vier stappen. Allereerst gaan we samen met het kind het boekje bekijken. We vragen wat het kind ziet, zodat het kind weet waar het boekje over gaat. De tweede stap is dat het kind het hele boekje gaat lezen. Komt het kind er niet uit of aarzelt hij met het woord, dan zeggen wij het woord voor om het kind op zijn gemak te laten voelen. Bij de derde stap mag het kind een zin uitkiezen om te schrijven. Allereerst, gaan we dan met het kind ieder woord klappen, daarna klikken met de vingers, daarna gaan we de woorden tellen en als laatste schrijven we voor ieder woord een streep in zijn of haar schriftje en gaan we nog een keer de zin lezen. Dan gaat het kind de zin opschrijven, zonder de zin nog een keer te zien. Als het kind de zin heeft opgeschreven wordt de zin gecheckt en gaan we uitleggen waarom het woord op die bepaalde manier wordt geschreven. Bij de laatste stap worden er spelletjes gespeeld, waarbij het kind op een leuke, speelse en creatieve manier Engelse woorden leert. De kinderen hebben hier altijd veel plezier in. Tijdens het les geven is het belangrijk om het kind constant te complimenteren, stimuleren en motiveren.

Naast de Engelse lessen zijn we zoals ik in mijn tweede blog heb beschreven nog steeds bezig met life skills geven. Een paar weken geleden hebben we dit gedaan in de vorm van een rollenspel. We begonnen eerst met de emotiebus om de kinderen te activeren en ze waren erg enthousiast hierover. De life skill ging over normen en waarden en manieren van gedragingen. We hebben acht verschillende rollenspellen gedaan. Elk rollenspel bestond uit twee spelen, één rollenspel was het juiste gedragen en het andere rollenspel was onjuist. De kinderen moesten kiezen welk rollenspel juist was en ze hebben alles goed gekozen. Ze waren ontzettend enthousiast en hadden veel gelachen om onze acteurskunsten ;). De kinderen hebben het de Stendenshow genoemd.

Op 7 februari hebben we een beachday georganiseerd. Samen met alle kinderen en vrijwilligers gingen we naar East Beach en hebben verschillende actieve activiteiten gedaan, zoals volleyballen, korfballen en voetbal. Het grootste hoogtepunt van deze dag voor de kinderen waren de sandboarden. Dit is eigenlijk hetzelfde als snowboarden, maar dan in het zand. Na alle activiteiten te hebben gedaan, vertrokken we naar Kiddies Beach, waar we nog heerlijk hebben gezwommen. Ook hier hebben de kinderen ontzettend genoten.

Op 19 februari zijn we bezig geweest met een creatieve muur te maken. Het gebouw van Ukhanyiso ziet er van de buitenkant kleurrijk uit, maar van de binnenkant erg kaal en dat maakt het naar ons idee ongezellig. Marrit, Manon en ik hebben dit al vanaf het begin van onze stage besproken en we hadden het idee om een muur te maken, waar de kinderen zelf iets op mogen verven. Voor de zomervakantie gingen we naar een andere locatie, een kerk met een groot grasveld erbij zodat de kinderen de ruimte hadden om te spelen. Na de vakantie begonnen we met de teachings en gingen dus weer terug naar het eigen gebouw van Ukhanyiso. Toen we de muur weer zagen wisten we dat we deze activiteit echt uit moesten voeren. We hebben één muur wit geverfd en vierkante hokjes gemaakt, zodat elk kind zijn of haar eigen hokje had waar ze hun eigen creatie konden maken. Het was fantastisch om te zien hoe geconcentreerd ze aan het verven waren en het eind resultaat is ontzettend mooi geworden. Het vrolijkt de kamer meteen op. Het zelf verven van het interieur vergroot ook de emotionele veiligheid van de kinderen.

Een ander grote activiteit die we hebben georganiseerd bij Ukhanyiso is over de streep. Bij dit programma staan de kinderen voor een streep. Een persoon vertelt een situatie and als de kinderen zichzelf in deze situatie herkennen, moeten ze naar de andere kant over de streep lopen. De kinderen die niet over de streep lopen kunnen hun steun laten zien door middel van een hartje. Op deze manier kunnen kinderen ervaren dat ze niet alleen zijn, dat ze belangrijk zijn en er toe doen en dat er personen zijn die om ze geven. We begonnen met activiteiten om de kinderen comfortabel te laten voelen. De eerste activiteit was ‘shake your body’. De kinderen begonnen met hun vingers te schudden, daarna hun handen, armen, hoofd, schouders, benen en uiteindelijk het hele lichaam. Daarna gingen we dieren na doen en lekker dansen op luide muziek. Het was geweldig om te zien hoe enthousiast en energiek de kinderen waren. De tweede activiteit was over vertrouwen. De kinderen werkten in tweetallen en een van de twee kreeg een blinddoek om. Het andere kind moest het kind met de blinddoek leiden naar een plek. Daarna begonnen we met de vragen. Het was fantastisch om te zien dat de kinderen elkaar goed steunden.

Naast de fantastische tijd op stage en op de campus zijn we van 13 maart tot 22 maart weer op vakantie geweest. Helaas hadden we niet veel geslapen door de deadline van het onderzoek, maar dat mocht de pret niet bederven! Met een taxi gingen we naar Port Elizabeth, waarvan we naar Johannesburg vlogen. Daar hebben Jelle, Manon, Marrit en ik auto (een luxe rode Opel Adam) gehuurd en gingen we op weg. We gingen naar ons hostel, waar we een prachtig uitzicht op de skyline van Johannesburg hadden. De volgende dag gingen we in een rode sightseeing bus de stad verkennen. We reden langs verschillende delen van de stad en namen een bezoek aan het apartheidsmuseum. De ingang was meteen al heel interessant om mee te maken. We kregen namelijk een entreekaartje waarop je of blank of niet-blank had staan en deze ingang moest je nemen. Dit zette me meteen al aan het denken en ik vond het heel interessant dat ze dat hadden gedaan om te ervaren hoe dat was. Het museum had een speciale Nelson Mandela exhibitie en ook het museum zelf was erg indrukwekkend om te zien. Er waren veel verhalen, foto’s en filmpjes. Ik vind het ongelooflijk en kan me niet voorstellen dat mensen zo erg tegen elkaar waren, en vooral omdat het nog niet zo lang geleden is. Die avond reden we verder naar Hazyview waar we drie nachten zijn verbleven. Hier hebben we God’s Window, Pinnacle, Three Rondavels, Blyde River Canyons en Potholes gezien, wat allemaal onderdeel is van de panoramaroute. Wat was het prachtig en ik kon niet beseffen wat ik zag. De natuur is zo bijzonder en indrukwekkend om te zien. Na de panoramaroute gingen we naar Kruger National Park. In de eerste twee uren hebben we bijna alles al gespot. Eerst zagen we zebra’s, buffels, nijlpaarden en olifanten. Een tijdje later spotten we giraffen, schildpadden, kudu en zagen we een prachtige arend. Heel in de verte zagen we een neushoorn, we hadden al drie van de big vijf gespot! Daarna kwam het hoogtepunt. We waren al de hele tijd opzoek naar de luipaard. Deze is heel zeldzaam om te zien, omdat hij zich overdag altijd verstopt (in bomen) om te slapen. We tuurden in elke boom, totdat we opeens een paar vlekken in de boom zagen. Het was heel lastig om te zien, maar YES, we zagen hem! Hij lag in de boom en we zagen alleen zijn poot en staart, maar daarna werd hij wakker en zagen zijn hoofd. Op een gegeven moment was hij het zat en liep de boom uit. We zagen hem dus helemaal en wat een prachtig dier. Helaas hebben we de leeuw niet meer gespot, anders was de big vijf compleet geweest. Na de tijd hebben we nog een neushoorn van heel dichtbij, bavianen, veel verschillende vogelsoorten, everzwijnen en gnoes gezien. Buiten het park hebben we zelfs nog een krokodil gespot. De dag erna gingen we naar Swaziland, wat een extra stempel in het paspoort betekende ;). Het was een prachtig landschap met veel rondavels, dit zijn ronde huisjes. We verbleven in Ezulwini, waar we een art craft marktje en cultural village hebben bezocht. In de cultural village hebben we naar een dans gezien, ze leerden ons zelf nog een klein danspasje, en kregen veel informatie te horen over de cultuur van Swaziland. Zo mogen vrouwen bijvoorbeeld geen koeien hoofd en poten eten, omdat de mannen anders bang zijn dat de vrouwen te slim worden of weglopen. Na Swaziland vertrokken we weer naar Zuid-Afrika naar de Drakensbergen. We verbleven in een hostel, Amphitheatre Backpackers met het uitzicht op het Amphitheatre. Ook de Drakensbergen waren zo mooi om te zien dat ik het bijna niet kon beseffen. Het hostel organiseerde ook nog een dagtrip naar Lesotho. In een busje gingen we met andere reizigers op pad. Na de douane merkten we al snel dat de wegen veranderden van cement naar onverharde wegen. We gingen kijken bij een school die gesponsord werd door het hostel en kregen informatie over de Basotho, zo worden de mensen van Lesotho genoemd en de Sasotho, de taal van Lesotho. Vijf procent van Basotho leeft met elektriciteit. De meeste mensen daar verbouwen hun eigen maïs, waar ze voornamelijk pap en bier van maken. Er zijn bijna geen auto’s in Lesotho, er wordt veel per paarden en ezels gedaan. Ook hoorden we dat de kinderen voornamelijk alleen basisonderwijs krijgen, omdat dat door de overheid wordt betaald. Vooral meiden krijgen bijna niet de kans om naar de middelbare school te gaan, omdat ze vroeg gaan trouwen, kinderen krijgen en dan voor het huishouden moeten zorgen. Na de school te hebben gezien, gingen we een hike maken door bergen. Het was echt een prachtige omgeving. We stopten bij rotsschilderingen die gemaakt zijn door de San mensen die hier vroeger leefden. Het was heel gaaf om een paar tekeningen te zien. Na de tijd gingen we door naar een traditional healer. Deze vrouw vertelde dat ze een vrouw is die mensen geneest met kruiden en planten. In bijna elk dorp is een traditional healer aanwezig, omdat het dichtstbijzijnde clinic ongeveer twee uur lopen is. In deze clinic zijn maar twee zusters aanwezig en één keer in de zoveel tijd een dokter. Er zijn 11 dorpen die naar deze clinic gaan. De trip werd afgesloten met een bezoek aan een familie die een traditionele maaltijd voor ons had gemaakt. Dit was pap en groente wat ons deed denken aan spinazie. De volgende dag reden we terug naar Johannesburg, vlogen terug naar Port Elizabeth en kwamen in de avond aan in Port Alfred.

Na deze fantastische vakantie, stonden er nog meer grote activiteiten op de planning. Op 24 maart hebben we samen met de vrijwilligers en kinderen van Ukhanyiso de straat schoongemaakt. Elk groepje kinderen kregen een zak en we gingen op weg. Het was geweldig om te zien hoe enthousiast en energiek de kinderen het vuil opraapten. Met deze activiteit wil Ukhanyiso de community laten zien dat het belangrijk is om de straat schoon te houden en het afval niet zomaar op de grond te gooien. Veel mensen waren nieuwsgierig in wat we deden en er was zelfs een vrouw die vroeg of we haar straat ook konden schoonmaken. Dit ging helaas niet door, want we hadden een route gemaakt. Door haar vraag merkten we dat ze het dus wel fijn vond om in een straat te leven zonder afval, dus ik hoop dat dit haar aan het denken heeft gezet. Het was een groot succes want uiteindelijk hebben we 14 grote vuilniszakken gevuld in een uur tijd. Een vrijwilliger stelde voor om dit één keer in de maand te doen, zodat steeds meer mensen het kunnen zien en hopelijk mee helpen.

Afgelopen vrijdagochtend zijn de projectleider, vrijwilligers en Manon, Marrit en ik bezig geweest met de activiteit ‘feedy the needy’. Deze activiteit stond nog in het teken van 21 maart: human rights day in South-Africa. De projectleider wilde laten zien dat het belangrijk is om er voor elkaar te zijn en elkaar lief te hebben, daarom hebben we vetkoek (oliebol) gemaakt met groentes erin en juices en dit uitgedeeld aan de mensen die op de dump leven. In de allereerste week dat we in Zuid-Afrika zijn aangekomen hebben we de dump gezien, wat ik zoals ik in mijn blog heb beschreven heel heftig vond. Het was ongelooflijk om te zien dat mensen zoeken naar iets om te kunnen eten of kunnen verkopen. Toen we uit de auto stapten kwamen ze op ons af rennen en we konden aan de gezichten zien dat ze erg hongerig waren. Er liepen zelfs kleine kinderen rond. Na drie rondes vetkoek uitgedeeld te hebben gingen we weer terug. Het was een hele bijzondere en indrukwekkende ervaring die ik nooit zal vergeten. We moeten dankbaar zijn voor alles wat wij in Nederland hebben en realiseren hoe goed wij leven.

Vrijdagmiddag gingen we samen met een vrijwilliger op pad om boodschappen in te slaan voor het weekend, we gingen namelijk op kamp met Ukhanyiso! Op zaterdagochtend vertrokken de projectleider, vrijwilligers, kinderen en Jelle, Marrit, Manon en ik rond 8 uur naar Woody Cape, een prachtige locatie met aan de ene kant mooie heuvels en aan de andere kant een prachtig strand en woeste zee. Daarbij kwam nog dat Woody Cape grote speelvelden, een volleybalnet en een zwembad heeft, waar de kinderen het al de hele week over gehad hebben. Kortom: de locatie was écht perfect. Ze jongens sliepen in een grote slaapzaal en de meisjes sliepen in meerdere kamertjes. Eerst gingen de kinderen de boel wat verkennen en ondertussen gingen wij de lunch voorbereiden. Het was namelijk een lange rit naar Woody Cape toe. Na de lunch gingen we naar het zwembad en we konden de kinderen niet enthousiaster krijgen! Wat waren ze blij en wat maakte het ons blij om ze zo gelukkig te zien. Na een paar uur gingen de kinderen lekker omkleden, hadden ze vrije tijd en gingen we koekhappen. Door al het zwemmen, volleyballen en rondrennen kregen de kinderen trek en besloten om vroeg te gaan dineren. Daarna was het tijd voor het dierengeluidenspel. Samen met de vrijwilligers gingen we ons in het donker verstoppen achter bomen, huisjes of bosjes en maakten we geluiden. De kinderen moesten samen met hun team raden welk dier we waren. De projectleider bleef met de jongste kinderen binnen zitten. Na ongeveer een halfuur hadden alle teams elk ‘dier’ gevonden en was het tijd voor een kampvuur met marshmallows! De kinderen genoten en waren helemaal uitgeteld dus gingen we lekker slapen. Zondagochtend ging de wekker vroeg, want het hostel had verteld dat er de mogelijkheid was om tussen 6 uur en 8 uur ’s ochtends dolfijnen te spotten. Rond 8 uur gingen we naar het strand, maar we hebben helaas geen dolfijnen gezien. Wel hebben de kinderen heerlijk in het zand gespeeld, hebben we nog spelletjes met z’n allen gespeeld en zijn er kinderen ingegraven. Het was al snel tijd voor het tweede deel van het ontbijt en daarna hebben we een activiteit gedaan met waterballonnen. De kinderen stonden in een grote lijn met aan de uiteinden pannen. Ze moesten zoveel en zo snel mogelijk ballonnen van de ene pan naar de andere pan brengen, maar ze moesten de ballonnen naar elkaar gooien. Ook dit liep uit tot een groot succes. Daarna was het tijd om te zwemmen, waarna snoephappen op het programma stond. Toen kwam een verlate lunch en was het helaas weer tijd om naar huis te gaan. Het was geweldig om te zien dat de kinderen zich zo goed kunnen vermaken en zoveel lol hebben en ook wij, de studenten, vrijwilligers en projectleider, hebben ontzettend genoten. Het was een fantastisch kamp om nooit te vergeten.

Tijd om te rusten hebben we niet, want de volgende activiteit staat op de planning. Op zaterdag 4 april hebben we een talentenshow om geld op te halen voor Ukhanyiso. De kinderen zijn al druk bezig met oefenen en ook Manon, Marrit en ik gaan samen met de vrijwilligers onze zangkunsten laten horen. Deze week gaan we proberen zoveel mogelijk tickets te verkopen.

Mijn excuses voor deze ontzettend lange blog, maar nu heb ik jullie hopelijk van alles op de hoogte gesteld van de afgelopen maanden ;).

Liefs en een dikke kus,

Frederika